En Büyük Zenginlik Az Şeye İhtiyaç Duyabilmektir.

Huzursuzluktan kurtulmak için düşünmekten daha iyi birkaç yol vardır. 

Yaşadığımız sorunu kağıda dökerek ya da birilerine anlatarak onu daha bir net kavrarız. Kavradıktan sonra da sorunun kendisini olmasa bile, bize sıkıntı veren yanlarını, bizde yarattığı kafa karışıklığını ve şaşkınlığı ortadan kaldırabiliriz. Filozofun iddiasına göre, eğer insan ölüm üzerine mantıklı düşünürse, ölümden

 sonra bizi kaygısız bir uykudan başka bir şeyin beklemediğini anlardı. ( Kİ BEN FİLOZOF İLE TABAN TABANA FARKLI DÜŞÜNÜYORUM ) Önceden asla keşfedemeyeceğimiz bir durum üzerine bu kadar kafa yorup kaygılanmak hiç de anlamlı değildi.

“Yaşamıyor olmak hiç de korkunç bir şey değil; bunu tam anlamıyla kavramış bir insan için hayatta katlanılamayacak hiçbir şey yoktur.” Varlıklı olmak tabii ki insanı mutsuz etmezdi ama Epikuros'un savının özü şuydu:

Paranız olduğu halde dostlarımız, özgürlüğümüz yoksa ve yaşadığımız hayat üzerine inceden inceye kafa yormuyorsak asla "gerçek anlamda mutlu" olamayız. Bütün bunlara sahip olduğumuz halde paramız yoksa, o zaman da asla mutsuz olmayız.” Epikuros gereksinimlerimizi üç gruba ayırıyordu : Arzuladığımız şeylerden bazıları doğal ve gereklidir. Bazıları da doğal ve gereksiz. Tabii birde ne doğal ne de gerekli olan istekler vardır.

Doğal ve gerekli olanlar ; özgürlük , dostluk
Doğal ama gereksiz olanlar; büyük bir ev, yemek daveti
Doğal ama gerekli değil; güç , ün gibi

Yani, çok zengin olursak mutsuz olmayız, ancak, Epikuros'un ısrarla vurguladığı gibi, daha fazla paraya sahip olmamız, sınırlı bir gelirle yaşayan insanlardan daha mutlu olacağımız anlamına gelmez. … Epikuros'a göre insan fiziksel bir acı duymadığı zaman mutluydu. “Azla mutlu olmayan insan hiçbir şeyle mutlu olamaz” Ben şöyle değiştirmeyi daha uygun buluyorum bu cümleyi;

En büyük zenginlik az şeye ihtiyaç duyabilmektir.

Sevgilerimle,