EVCİLLEŞTİRİLİYORUZ...!!!

Hiç çocukları inceleyebilme fırsatınız oldu mu? Hiç geçmişi düşünüp endişelendiklerini ya da gelecek kaygısı içine düştüklerini gördünüz mü?

Görmediniz, göremezsiniz... Büyüdüğümüz zaman ne oluyor da bizler neden böyle (gelecek kaygısı ve geçmiş pişmanlıklar içinde) oluyoruz?

Tüm canlılar doğdukları andan itibaren yaşamları boyunca ihtiyaç duyacakları her şeye, gen kodları ile sahip olarak doğarlar. Çimen büyümek için çaba sarf etmez, siz hiç bir kuşun uçmayı deneyimlemek için ağaçtan veya sarp bir yamaçtan aşağıya atlarken korktuğunu gördünüz mü? Göremezsiniz sezgilerine güvenir ve atlar ne olur peki? Uçar yani yapması gerektiği gibi olması gerektiği gibi olur kendiliğinden. Peki ulu bir çınar minicik bir tohum tanesinden nasıl 40 metre yüksekliğe ulaşabiliyor sizce bir çaba gösteriyor mu? Daha çok örnek verebilirim, sizde bulabilirsiniz düşünün lütfen biraz düşünün.

İnsan da doğduğu anda kendisi için tüm yaşamı boyunca ihtiyaç duyacağı her şeyi genleri ile birlikte getirir. Sezgileri vardır, mantık kullanmazlar ne olur peki % 99 u başarılı olur değil mi? Evet olur 3 yaşına gelirler olmaları gerektiği gibi...

Peki sonra!

Çocuklarımız hani sen çocuksun daha bilemezsin dediğimiz çocuklarımız, doğduğu anda nasıl oluyor da beslenmek için anne meme ucuna yaklaştırıldıklarında derhal ağızlarını açıp emmeye başlıyorlar. Daha 6 aylıkken emeklemeye 10 aylıkken yürüyebilmek için deneyimlemeye başlıyorlar? Hani biz yetişkinler çok daha basit işlere adım atmak için korkuyorum endişeleniyorum derken nasıl oluyor da küçümsediğimiz sen daha çocuksun bilemezsin sus bakayım dediğimiz çocuklarımız endişe duymuyorlar?

Nasıl ?

Neden belirli bir yaşa geldiğimizde ve yaşamı fark ettiğimizde tekrar çocukluğumuzda yaptıklarımızı yapabilmek için onlarca çaba içine giriyoruz. Komik değil mi?

Çünkü doğduğumuz andan itibaren evcilleştiriliyoruz.!!!

Anne ve babalarımız, abi ve ablalarımız, okul ve öğretmenler, toplum ve medya hepsi bizi gezegenimizin egosal kalıplarına uygun olarak evcilleştiriyorlar. Ödül ve cezayı kullanarak. Onların da evcilleştirildikleri gibi. Egosal kalıplara uygun bir davranış olunca ödüllendiriliyoruz aksi durumda cezalandırılıyoruz, ne oluyor biliyormusunuz  o kadar işliyor ki içimize biz iyi ve kötü kavramlarını oluşturuyoruz zihnimizde bir yerden sonra insan kendi kendine cezalar vermeye başlıyor, sonra o kadar doz artıyor ki büyüdükçe bir yerde yeter diyoruz ve çocukluğumuzda yaptıklarımıza hayatımıza özlem başlıyor. Sezgilerimizi unuttuğumuz mantığımızla yer değiştirdiğimiz sezgilerimize dönebilmek amacı ile başlıyoruz kalıplarımızı kırmak için uğraşmaya.

Ne gerek var! neden baştan size yapıldığı gibi çocuklarınızı evcilleştiriyorsunuz. Yazık değil mi çocuklarımıza? Gelin birlikte hem sizinle sizin için hemde çocuklarınızla tekrar sezgilerinizi hissedebilmeniz gerçek doğamızın saf haline dönebilmek için çalışmaya başlayalım.

Sevgilerimle,

S. Ceylan
Kurucu/Eğitmen


Academy of Spiritual Life
Büyükdere Caddesi Hukukçular Sitesi No:24 Kat:3 D:28 Şişli / İstanbul
Tel: 0532 136 39 39